Leven Lang Ontwikkelen (LLO) gaat niet alleen over opleidingen, trainingen of bijscholing. Het gaat ook over alledaagse momenten van groei, vaak onverwacht, persoonlijk en niet altijd direct verbonden aan werk of school. Dáár draait het om binnen onze reeks “Mijn LLO-Moment”.
In “Mijn LLO-Moment” delen mensen een ervaring die hun kijk op zichzelf of hun toekomst veranderde. Geen succesverhalen of cv-updates, maar herkenbare situaties: een gesprek tijdens een avondwandeling, een zin uit een boek die blijft hangen, een onverwachte vraag in de McDonald's. Het zijn die momenten waarop je iets leert over jezelf: wat je nodig hebt, wat je energie geeft, waar je van af wilt. En precies dát is ook LLO. ‘Mijn LLO-Moment’ kan zich uiten op verschillende manieren: van hardskills zoals programmeren door je passie voor games tot softskills zoals het leren organiseren tijdens verjaardagsfeestjes. Ook kan het natuurlijk gaan over het ontdekken van een nieuwe richting.
Deze maand deelt Lex Hagens, projectleider Leercultuur bij LLO-Katalysator, zijn LLO-Moment.
"Het podium bleef dus een belangrijke rol spelen in mijn leven en ik wist dat ik in mijn werk iets wilde doen waarbij ik voor een groep kon staan. Uiteindelijk leidde dat tot mijn werk als onderwijscoach."
Lex Hagens
“Als kind stond ik al op het toneel. Ik speelde namelijk achtergrondrollen bij het toneelgezelschap van mijn vader en dat vond ik zó leuk dat ik op de middelbare school meteen meedeed aan het schooltoneel. Door al deze ervaringen kreeg ik meer en meer interesse in alles wat met performance te maken heeft.
Tijdens mijn studententijd kwam ik voor het eerst in aanraking met cabaretier Daniël Arends. Zijn shows vond ik het allergrappigste dat ik ooit had gezien. Ik keek ze bijna wekelijks, kon elke zin napraten en alle gebaartjes precies nadoen. In diezelfde periode deed ik mee aan studententheater en heb ik zelfs een keer een eigen cabaretstukje opgevoerd. Het podium bleef dus een belangrijke rol spelen in mijn leven en ik wist dat ik in mijn werk iets wilde doen waarbij ik voor een groep kon staan. Uiteindelijk leidde dat tot mijn werk als onderwijscoach.
Op een dag gaf ik training aan een groep docenten. Terwijl ze met een opdracht bezig waren, hoorde ik in een hoek twee vrouwen giechelen en fluisteren. Uit nieuwsgierigheid liep ik naar ze toe en vroeg wat er zo grappig was. Eerst zeiden ze: “Nee, laat maar. We gaan al door.” Maar ik bleef staan, en toen zei één van hen: “Nou, we vroegen ons af waarom we je zo leuk vinden presenteren… en toen beseften we ons dat je ons heel erg doet denken aan Daniël Arends als je praat.”
Ik reageerde semi-verbaasd en lachte met ze mee. Wat zij natuurlijk niet wisten, was dat ik vooral gevleid was. Na al die jaren van kijken en nadoen had ik blijkbaar toch iets van hem overgenomen. Onbewust had ik geleerd van iemand van wie ik in mijn vrije tijd altijd fan ben geweest en dat kwam tijdens mijn werk goed van pas.
Dat moment voelde voor mij als een echt LLO-moment: leren zonder dat het als leren voelt. Gewoon door te doen, te kijken en te spelen.”
Herken jij jezelf hierin, of ken je iemand met een mooi LLO-verhaal? Stuur het naar ons op en wie weet krijg jij een handgetekende illustratie van jouw LLO-Moment!
Deel ook je verhaal
Heb jij een ook verhaal dat goed past bij Lang Leve Ontwikkelen? Deel het en inspireer anderen!