Op 24 juni vierden we samen met 80 deelnemers het vijfjarig bestaan van Gas erop! – een project waarin we learning communities hebben opgezet, onderzocht en verbeterd. De methode heeft zich bewezen: bedrijven, kennisinstellingen en deelnemers zien de impact van leren in de praktijk. Voor de succesverhalen verwijzen we graag naar het verslag van deze dag. Toch was, zoals bij elk leerproces, de weg ernaartoe allesbehalve recht. In deze blog delen we een aantal van de hobbels die we onderweg tegenkwamen.
Als één schaap over de dam is...
Technologische ontwikkelingen, veranderende regelgeving en een krappe arbeidsmarkt maken het noodzakelijk dat medewerkers zich blijven ontwikkelen. Toch blijkt het lastig om hier tijdig op te anticiperen. Als de vraag naar bijvoorbeeld warmtepompen ineens explodeert, kun je niet zomaar een blik opentrekken met mensen die precies de juiste vaardigheden hebben.
Het eerste antwoord is vaak: een cursus. Maar, vaak blijkt dit niet genoeg. Immers, je moet ook leren hoe je nieuwe vaardigheden en inzichten in jouw dagelijkse praktijk vorm geeft samen met collega's. Daarnaast moet jouw organisatie ook die nieuwe praktijk mede-ontwikkelen. Dat vraagt om een leeromgeving die ingebed is in de sociale werkpraktijk en dat is precies wat micro learning communities bieden.
Toch is het niet eenvoudig om bedrijven mee te krijgen in zo’n nieuw concept. Een kant-en-klare training voelt veiliger. Gelukkig zagen we dat zodra één bedrijf de stap zette, anderen volgden. Echter, pionieren vraagt om een lange adem.
Nee durven zeggen
Bij het opstarten van learning communities voerden we verkennende gesprekken met eigenaren, HR-managers en teamleiders. Hoewel we duidelijke ontwerpprincipes hadden, kwamen organisaties soms met onderwerpen die daar niet goed bij pasten. Omdat we graag vraaggestuurd werken zijn we toch een aantal keer gestart met onderwerpen die eigenlijk niet passend waren voor het concept. Het was bijvoorbeeld te complex voor 10 weken of niet verbonden met de dagelijkse werkpraktijk van deelnemers. Ons voorgevoel bleek vaak juist en deze learning communities kwamen dan ook vaak niet goed van de grond of stopten voortijdig. We hebben geleerd om trouw te blijven aan onze uitgangspunten en om ‘nee’ te durven zeggen als iets niet past.
Timing is alles
De grootste uitdaging? Timing. Hoe zorg je dat je een learning community start op het moment dat het onderwerp leeft bij het bedrijf, én dat er een ervaren facilitator beschikbaar is? Veel van onze facilitators zijn ook docent, en lesroosters laten zich niet makkelijk schuiven. Soms stond de facilitator klaar, maar was er vertraging bij het bedrijf. Uiteindelijk hebben we het hele proces nauwkeurig uitgetekend (zie ook de toolbox), zodat we realistischer konden plannen. Toch blijft het mensenwerk. Een goede ‘spin in het web’ die de processen aanstuurt is cruciaal en die rol wordt vaak onderschat bij het opzetten van een project.
Samen leren, samen groeien
Terugkijkend op 5 jaar Gas erop! kunnen we zeggen: het was voor iedereen een leerzaam proces. Partners zagen de meerwaarde van deze manier van leren en innoveren. Deelnemers ontdekten dat leren leuk is én direct impact heeft. Daarbij leerden wij als onderzoekers hoe complex het is om zo’n idee echt van de grond te krijgen. Gelukkig bleven genoeg mensen geloven in het concept. Dankzij extra middelen en sterke regionale samenwerking tussen kennisinstellingen, brancheverenigingen en bedrijven kunnen we met trots terug- én vooruitkijken.
Wil je meer weten over het initiatief Gas Erop! lees dan de eerdere blogs die ze voor ons schreven:
Wil je meer weten over het initiatief Gas Erop! lees dan de eerdere blogs die ze voor ons schreven:
Deel ook je verhaal
Heb jij een ook verhaal dat goed past bij Lang Leve Ontwikkelen? Deel het en inspireer anderen!